در عددِ ابجدِ نامِ حسن

سنّ کمِ فاطمه پيدا بُود

ارادت عجيبِ او به مادر

ز قبرِ خاکيش هُويدا بُود

پاره هاي جگرت حاصل آن زهر نبود

جگرت بين همان کوچه ي غم خونين شد

پيش خود گفت همين قبر پر از خاک مرا باشد بس

هر چه باشد سهمِ من،مالِ حسين و عبّاس

اي آنکه دلت هوايي يک حرم است

از دوري کربلا دلت پر محن است

شَهراهِ رسيدن به بين الحرمين،

گريه و ذکر توسل، به امامِ حسن است